De Outback, Uluru en een hoop dode Skippy´s

De outback! Het echte Australië! Eindelijk zie ik het Australië zoals ik het me altijd heb voorgesteld. De spanning die ik voldoende voor dit gedeelte van mijn reis was gelukkig deels onnodig. Na aankomst in Darwin moest ik echt even omschakelen kwa omgeving en vooral kwa weer. Ook hier was het bloedheet met temperaturen van boven de 40 graden. Maar de luchtvochtigheid is zo hoog dat je na 3 stappen buiten over je hele lichaam zweet. Serieus, mijn schenen kunnen echt een hele hoop zweet produceren. Weer wat geleerd ;-)

Darwin zelf vond ik niet heel bijzonder. Het is een middelgrote stad die alles heeft wat je nodig hebt maar ik miste wat sfeer. Het was wel mijn eerste echte kennismaking met de Aboriginals waar iedereen me voor gewaarschuwd had. En ja ze maken een hoop lawaai en schreeuwen veel. Maar gelukkig is dat voornamelijk naar elkaar en niet naar mij als toerist.

Na een paar dagen in Darwin gezeten te hebben ben ik in de bus gestapt naar Katherine. Een plaats halverwege mijn route naar Alice Springs waar ik 2 nachten zou blijven om mijn busrit wat minder lang te maken. Ik heb het hier welgeteld 1 nacht volgehouden en ben toen snel weer in de bus gestapt. Er is serieus waar niets, mijn hostel was een verouderd motel met alleen maar dronken mannen die de hele dag op een stoel voor mijn kamerdeur zaten. Ik voelde me alles behalve oke hier dus maken dat ik wegkom!

Tijd voor mijn laatste Greyhound van mijn Australië reis. Gelijk ook de langste..slechts 16 uur. In het donker, dwars door de outback. Het leuke hiervan is dat er ´s nachts wel een hoop wildlife te zien is en we hebben dit keer maar twee kangaroo´s doodgereden ;-(

Je rijdt hier uren zonder iemand tegen te komen en nog steken die beesten de weg over als de bus er aan komt. Maar ze hebben hier meer kangaroo´s dan mensen, dus volgens de lokale bewoners kunnen ze er wel een aantal missen.

Na aankomst in Alice Springs heb ik vooral veel geslapen en mij voorbereid op mijn trip naar Uluru. Ook hier is het bloedheet maar in vergelijking tot Darwin is hier bijna geen luchtvochtigheid dus mijn lijf droogt uit waar ik bij sta. Dit betekend voor mij veel hoofdpijn, bloedneuzen en een zere huid. Maar hé, ik ben eindelijk in de outback dus let´s go!

Mocht je ooit de kans krijgen dit gebied te bezoeken..doen! Uluru is de grootste rots ter wereld (tenminste dat claimen de ozzy´s) en een heilige plaats voor de Aboriginals. Ik kan niet omschrijven hoe het is om daar te zijn. Er heerst een bepaalde energie die ik het liefst met iedereen zou delen. De gidsen die we mee hadden waren geweldig en hebben ons de hele dag geprobeerd uit te leggen hoe de Aboriginal cultuur in elkaar zit, hoe zwaar hun geschiedenis is geweest en hoe moeilijk hun toekomst. De Aboriginals in de grote steden zijn de verschoppelingen van de maatschappij. Zij zijn door hun eigen mensen weggestuurd (om verschillende redenen) en worden door de westerse maatschappij niet geaccepteerd. Als niet terug kan maar ook geen toekomst hebt, liggen dingen als verslaving op de loer. Door deze verhalen heb ik zeker mee begrip gekregen voor deze mensen, al blijft het advies om bij ze uit de buurt te blijven. 

En ook omdat dit de Aboriginals zijn die wij als toerist zien, de die overlast veroorzaken, is het voor de nog traditioneel levende groepen een lastig verhaal. Zij zitten gevangen tussen hun eigen tradities en wij witte mensen uit de westerse wereld. Gelukkig zijn er veel projecten om die werelden samen te laten komen op een manier die voor iedereen goed is maar ze hebben nog een hele lange weg te gaan. Nogmaals, mocht je ooit de kans krijgen hier dit land te bezoeken, sla dit gebied niet over. Het is meer dan de moeite waard!

Al met al was het een lange dag. Om 06.00 uur in de ochtend vertrokken en om 01.30 weer terug in Alice Springs. Misschien was een tweedaagse trip toch ontspannender geweest. Maar omdat ik zo laat nog wakker was heb ik nog even kunnen bellen met thuis en was ik getuige van mams die haar cadeautjes kreeg en de voorpret voor sinterklaasavond bij de Bakkers thuis. Mijn gedicht is goed ontvangen en Piet schijnt zelfs hier nog op zoek  te zijn naar mij. Wordt vast vervolgd..

Morgen vlieg ik naar Adelaide voor mijn laatste 5 dagen in Australië. Dan ben ik hier bijna 2 maanden geweest en gaat mijn volgende avontuur in Nieuw-Zeeland beginnen. Maar niet voordat ik mijn McLeod´s Daughters tour gemaakt hebt. Ja het paardenmeisje in mij is er nog steeds! En voordat ik mijn nichtje Alyanne geknuffeld heb. Zij is samen met haar vriend ook in Australië aan het reizen en we zijn tegelijk in Adelaide. Die Bakkers kom je ook overal tegen :-P

XoXo