Lampionnen, strand en zwembad en een hele lastige keuze!

Tijd voor een update vanuit Vietnam! 

We zijn zoals eerder aangegeven naar Hoi An gereisd. En wat een heerlijke stad is dat. Oke beetje toeristisch maar de oude auto en brommer loze binnenstad gevuld met lampionnen maakt dat allemaal goed. We hebben hier een paar dagen genoten van heerlijk eten, zijn lekker wezen shoppen en hebben maar 3 keer gillend in onze hotel kamer gestaan in verband met de kakkerlakken. 

Vanuit Hoi An wilden we graag naar Mui ne maar omdat de reis zo onwijs lang is hebben we besloten 2 nachten te stoppen in Quy Nonh. En ook dat was weer een nieuwe ervaring. Het was een vrij moderne Vietnamese stad. Lees goed.. Vietnamees. Dit hield in dat we in de 48 uur dat we daar waren geen enkele westerse toerist zijn tegengekomen en er praktisch niemand engels praatte in de stad. Een hele nieuwe uitdaging. Maar we hebben zonder dat we wisten wat het was eten besteld en het was heerlijk, we hadden het grote zandstrand voor ons alleen en na het kakkerlakken avontuur was het zalig om in een spic en span schoon appartement te verblijven.

Vanaf Quy Nonh hebben we voor de verandering weer eens de trein genomen richting Mui Ne. Weer 8 uur schudden en hobbelen maar dit keer hadden we de coupe voor ons zelf en reisden we overdag. Aangekomen in Mui Ne met de taxi naar ons hotel en o wat was dat prachtig. Serenity by the Sea heet het. Vooraf hebben we daar heel wat grappen over gemaakt maar wat hebben ze die naam goed gekozen. Dit is denk ik het mooiste hotel wat ik ooit gezien heb. We waren nog geen 5 minuten binnen of hadden al besloten ons verblijf hier te verlengen. Prachtige kamer, heerlijk zwembad en uitzicht op de zee. Dit in combinatie met de prachtige zandduinen in de omgeving maakte het de perfecte stop om even op adem te komen voordat we verder zouden reizen naar het zuiden en Cambodja. 

Je leest het goed, we zouden. Want waar ik in mijn vorige blog nog grapjes maakte over het Corona Virus is de lol er nu wel van af. Afgelopen week kwamen er steeds meer berichten over de maatregelen die Vietnam neemt en dat maakte ons wel wat angstig. Vanuit het Noorden gaat stad voor stad alles op slot. Worden westerse toeristen geweigerd in hotels, mogen we winkels niet meer in en rennen mensen letterlijk weg als we eraan komen. 

In de eerste instantie was er bij ons nog geen paniek maar naarmate de week vorderde kwam de afsluiting toch steeds dichterbij. 

We zijn vanmorgen vertrokken naar Ho Chi Min en kregen net het bericht dat ook Mui Ne nu gesloten is. Onze bus naar de Mekong is geannuleerd en de grens met Cambodja komen we per bus ook niet meer over. We hebben gekeken naar alternatieven maar uiteindelijk vandaag met heel veel tranen besloten onze tickets om te boeken en terug te komen naar Nederland.

Mam sluit haar reis dus 2 weken voor het einde af en ik die van mij een maand of 6. En dat doet pijn. Ik snap de situatie volledig. Ik snap dat er maatregelen nodig zijn, ik snap ook de reactie van de mensen hier en ik snap ook dat sommigen mensen wel doorreizen. Voor mij is echter de lol er af. Azië is uitgestorven, landen sluiten grenzen en weigeren visa en vluchten. Om dan alleen verder te reizen is voor mij geen optie.

Dus lieve mensen aanstaande maandagochtend landen mam en ik op Schiphol. We vliegen helaas niet samen maar in plaats van dat zij mij opwacht wacht ik maandagochtend haar op en maken we de reis terug naar Hattem.

En wat dan? Nog geen idee. De volgende trip naar de USA staat stiekem al gepland want in september wordt de wereld verblijd met een nieuwe Bakker! 
Eerst ga ik genieten van het knuffelen van mijn pap, mijn broers en mijn nichtje. Van al mijn lieve vrienden en hun kinderen. (Ik weet dat ik op een meter afstand moet blijven maar F*ck It!) Ik ga in mijn eigen bed slapen, stamppot rauwe andijvie met spekjes en een speklapje ernaast eten. Ik ga wijntjes drinken met de liefste mensen en mijn winterkleren opzoeken :-( (zo jammer van mijn bruine benen)

Ik zal jullie ergens de komende week nog verblijden met een laatste blog. Misschien dat ik dan ik dan kan zeggen hoe fijn het is om terug te zijn ofzo..maar voor nu ben ik gewoon even een beetje boos en verdrietig.

XoXo