Bye bye Nieuw-Zeeland, heimwee is stom en Bula Fiji

100 dagen! 100 dagen sinds ik uit Nederland ben vertrokken. De tijd lijkt te vliegen maar soms ook langzaam te gaan. De afgelopen weken sinds mijn laatste update heb ik mogen genieten van al het moois wat het zuidereiland te bieden heeft.

In de eerste plaats het Abel Tasman Nationaal Park. Alle verhalen waren waar. Wat een prachtig stukje wereld is dat! Ik heb me door een watertaxi af laten zetten op Torrent Bay om vervolgens 8 kilometer door de prachtige natuur te klimmen en te klauteren en te eindigen op Bark Bay. Bult op en bult af, via hangbruggen en smalle paadjes kwam ik aan in een klein paradijs. Redelijk vermoeid maar stiekem best een beetje trots op mezelf. Dat ik vervolgens in slaap viel op het strand, sommige delen van mijn lijf liet verbranden totdat de blaren er op stonden doen daar natuurlijk niets aan af ;-) Dit stukje Nieuw-Zeeland zal ik nooit vergeten.

Na Abel Tasman en Nelson was het tijd om door te gaan richting de sneeuw. Een korte stop van een paar dagen in Greymouth, verder niet het vermelden waard want er is daar echt niets (behalve een hottub in mijn hostel) kwam ik aan in Franz Josef bij de Franz Josef Glacier. Hier had ik wel wat meer van verwacht. Het dorp op zich bestond uit 2 straten. 1 met hotels, motels en hostels en 1 met een supermarkt(tje), 2 cafe´s en 3 restaurants en verder 19 touroperators die je een helikoptervlucht, een glacier walk of weet ik veel wat nog meer wilden aansmeren. Iets of wat had ik me hierop verkeken aangezien ik hier 3 nachten had geboekt. Maar goed, ondertussen ben ik wel wat gewend dus heb netflix aan en chill…:-P

Uiteraard heb ik uiteindelijk met een gids de omgeving van de gletsjer en de gletsjer zelf bezocht. Prachtig om te zien maar tegelijk ook erg verdrietig. In de afgelopen 100 jaar heeft de gletsjer veel te lijden gehad onder de opwarming van de aarde. Hele stukken verdwijnen er blijft helaas weinig over. Zoals Luca van 9 (die mee was op dezelfde hike) al zei: We zullen wat minder koe moeten eten mam ;-). En daar heeft die jongen wel een punt. Ik ga jullie niet vermoeien met alle klimaatprobleem propaganda maar het heeft mij in ieder geval wel aan het denken gezet.

Naar Franz Josef ben ik weer voor 9 uur in een bus gestapt om in Queenstown terecht te komen. De meest hippe stad van het zuidereiland. Zien en gezien worden, hippe restaurants en cafe´s, straatartiesten, seksende kamergenoten (ranzig!!!), prachtige uitzichten (niet op de kamergenoten) alle extreme sporten die je je maar kan bedenken en alles onbetaalbaar ;-)! Maar wel een heerlijke plaats om een klein weekje te verblijven. Ik heb hier genoten van alles wat goed is en mijn tweede tatoeage laten zetten. Samen met Grover de artiest mijn ideeën besproken en hij heeft er een prachtig Maori ontwerp van gemaakt. En na heel veel centjes armer en een half uur pijn lijden later ben ik super blij met het resultaat. Queenstown bedankt!

Via Mount Cook (kansloze bestemming) door naar Christchurch. Hier viel ik met mijn neus in de boter door het Circus&Bread festival. Nog tot en met halverwege februari staat de stad hier bol van de straatoptredens, de foodtrucks en de levende standbeelden. Ik heb nog een korte reis gemaakt naar Oamaru om de blue pinquin colony te bewonderen en wat was dat de moeite waard. Ik verbleef in een prachtig hostel, heb 2 avonden op rij pinquins ¨thuis¨ zien komen en genoten van de heerlijke wijn en de gezellige mensen daar! 

Nu ben ik terug in Christchurch en ben ik zo goed als klaar voor mijn vlucht naar Fiji morgen.

Na 100 dagen laat ik de ¨westerse beschaving¨ achter me en ga ik opnieuw opweg naar het onbekende. Zoals ik eerder al zei lijkt de tijd te vliegen maar ook weer niet. Ik heb al zoveel mogen zien en ervaren dat ik het gevoel heb al heel lang weg te zijn. Maar de laatste tijd is de heimwee weer wat dichterbij. Wordt het reizen een soort van normaal en mis ik steeds meer mensen. Maar als ik dan bedenk wat er de komende periode allemaal nog op mijn programma staat kan ik niets anders concluderen dan dat mijn reis nog niet voorbij is. 

Morgen vertrek ik richting Fiji en laat ik het indrukwekkende en prachtige Nieuw-Zeeland achter me. Ga ik (als het weer een beetje mee gaat werken) genieten van 2 weken zon zee en strand, doe ik daar 5 eilanden aan, verblijf ik bij de mensen thuis en vier ik over een paar dagen mijn 29e verjaardag ;-)

En daarna? Singapore, Vietnam en Cambodja samen met mam en zelfs Tokyo met Marlies is bijna geboekt. Heimwee of geen heimwee voorlopig ben ik nog niet klaar!

XoXo